Bugojno se prvi put u Osmanskim defterima spominje 1574. godine kao selo sa 6 čifluka u blizini Vesele Straže. Već 1604. godine popisane su dvije baštine i sedam čifluka od kojih je jedan u posjedu zaima Osman-bega, sina Malkočbega. U selu ima četrnaest muslimanskih kuća, kršćanskih nema. U posjedu stanovnika sela su dva mlina od kojih je jedan na rijeci Vesočnici, a drugi na Poričnici. Od današnjih gradskih dijelova Bugojna navedenim defterima iz 1550., 1574. i 1604. godine spominju se: Čipuljić koji je 1550. godine imao četiri muslimanska doma, te Jaklić koji je 1574. godine imao jedanaest domaćinstava, a koji je opisan kao zaselak Vesele Straže. Značajniji razvoj grada Bugojna desio se za vrijeme Austro-Ugarske kada je Bugojno postalo regionalni i administrativni centar Gornjevrbaske regije.
Mesdžid sultana Mehmeda II el-Fatiha ustanovljen je u Susidu, tvrđavi iznad Gračanice, nešto prije 1469. godine. To je, do sada, prvi poznati i najstariji mesdžid u tvrđavi na području našeg grada. Najstarija džamija sagrađena van tvrđave nalazila se u Veseloj. Defter iz 1574. godine navodi da se u ovom naselju nalazila mahala džamije Mehmed-bega, sina Skender–paše, s imamom. Izgradnjom Sultan Ahmedove džamije 1693. godine udareni su temelji današnjem gradu Bugojno.
Izvor: Monografija bugojanskih džamija i mesdžida, autora hafiza Elvira Duranovića.
